Bóle pochodzenia naczyniowego

Przewlekła niewydolność żylna może powodować dolegliwości bólowe kończyn, ale takie zjawisko występuje stosunkowo rzadko i z reguły w zaawansowanej postaci tej choroby. Niewielkie pajączki naczyniowe, czyli tzw. wenulektazje i teleangiektazje, mogą być pierwszym objawem niewydolności żylnej jednak, pomimo tego, że są często bardzo widoczne, same nie powodują żadnych dolegliwości i mają znaczenie głównie estetyczne. Natomiast przepełnione krwią, duże, wypukłe żylaki, mogą powodować uczucie obrzmienia, zmęczenia i rozpierający ból. Tym dolegliwościom często towarzyszy widoczny obrzęk podudzi, największy w okolicy kostek. Charakterystyczne jest ustępowanie dolegliwości w pozycji leżącej lub z nogami uniesionymi powyżej poziomu tułowia. Tak zaawansowana choroba wymaga szybkiego i zdecydowanego leczenia, ponieważ grozi wystąpieniem poważnych powikłań. Obrzęki szybko mogą doprowadzić do stanów zapalnych skóry i tkanki podskórnej. Taki stan objawia się zaczerwienieniem skóry, bolesnym zgrubieniem tkanki podskórnej i powiększającym się obrzękiem. Powikłaniem zapalenia może być pojawienie się głębokiego, niegojącego się owrzodzenia, które do tego szybko może ulec zainfekowaniu. W takiej sytuacji oprócz bólu może pojawić się wyciek ropny a nawet gorączka. Owrzodzenia żylne goją się bardzo długo, kilka miesięcy a nawet kilka lat i mają tendencję do nawrotu. Po wygojeniu owrzodzenia pozostaje blizna a po ustąpieniu stanu zapalnego mogą pozostać trwałe, ciemne przebarwienia skóry lub jej zmiany zanikowe. Dość często w przebiegu niewydolności żylnej z zastojem krwi w żylakach może pojawić się zakrzepica. Objawia się to stanem zapalnym skóry w okolicy żylaków, które z kolei stają się twarde i bardzo bolesne. Stan taki trwa długo, nawet około miesiąca i zawsze wymaga konsultacji lekarskiej z badaniem usg.

Należy pamiętać, że inną, niebezpieczną przyczyną dolegliwości kończyn dolnych może być choroba tętnic - miażdżyca. Doprowadza ona do zwężeń lub całkowitego zamknięcia odcinków tętnic, co powoduje zmniejszenie krwi docierającej do mięśni, nerwów i skóry kończyn. W typowym przebiegu miażdżycy dolegliwości występują początkowo po wysiłku czyli podczas chodzenia. Charakterystyczną cechą jest ich występowanie po przejściu podobnego dystansu, po którym pacjent musi stanąć i odpocząć. Po ustąpieniu bólu może iść dalej, pokonując podobny dystans. Na podstawie odległości, jaką pacjent może przejść bez bólu, jest on kwalifikowany do leczenia zachowawczego lub operacyjnego. W zaawansowanej postaci niedokrwienia bóle występują nawet w spoczynku, łagodzi je opuszczenie nóg poniżej poziomu tułowia (pacjent często śpi na siedząco), a w skrajnych przypadkach dochodzi do martwicy skóry. Taki stan wymaga pilnej interwencji chirurgicznej, gdyż grozi utratą kończyny, a czasem nawet życia.